Groot Begijnhof

Dit Unesco Werelderfgoed is een betoverend stukje pure rust midden in de  stad. Je vindt er een aaneenschakeling van straatjes, pleintjes, tuinen en parken, met tientallen huizen en conventen in bak- en zandsteen. Tijdens de hoogdagen in de 17de eeuw woonden er zowat 360 begijnen.

Begijnhoven?
Begijnen waren vrouwen die geen kloostergeloften aflegden, maar die ‘samen in afzondering’ een godvruchtig leven leidden in een ministadje, vaak aan de rand van de toenmalige stad. De beweging ontstond in de 13de eeuw en bloeide vooral in onze streken. De meer bemiddelde begijnen woonden in een eigen huis, armere vrouwen leefden samen in conventen, en voor zieke en arme oude begijnen was er een infirmerie. De begijnen leefden van schenkingen aan het begijnhof en haalden ook inkomsten uit onderwijs, ziekenzorg en handenarbeid: borduren, naaien, wassen, spinnen…

Groot Begijnhof
Het Leuvense Groot Begijnhof werd begin 13de eeuw gesticht, buiten de toenmalige stadsmuren. De oudste van de huidige 72 huizen dateren uit de 16de eeuw, toen de oorspronkelijke lemen woningen in steen herbouwd werden. Sommige werden genoemd naar een heilige of naar een gebeurtenis uit de Bijbel. De Sint-Jan-de-Doperkerk is vroeggotisch: een gedenksteen vermeldt 1305 als bouwjaar.
Bij de afschaffing van het begijnhof in 1795 leefden er nog 198 begijnen.

Vandaag
Dit stadje-in-de-stad werd tussen 1964 en 1989 voorbeeldig gerestaureerd door de K.U.Leuven, die de site in 1962 kocht van de toenmalige Commissie van Openbare Onderstand. De kerk kreeg ze in erfpacht. Er verblijven momenteel studenten, buitenlandse gastprofessoren en medewerkers van de universiteit. De oude infirmerie en de gemeenschappelijke woning van het begijnhof - het Convent van Chièvres – doen dienst als ontmoetings- en congrescentrum. En de pittoreske straatjes zijn een geliefkoosd oord voor stadswandelaars.